Ο Μπάι Σπας από τη Ροδόπη: «Η ζωή χτίζεται με τα χέρια, όχι με τους αγκώνες»
-
- юни 21, 2025
Η σοφία της Ροδόπης, συγκεντρωμένη στα μάτια ενός βοσκού – του Μπάι Σπας Σεντιάνκοφ από το Στίκαλ. Μισός αιώνας δουλειάς, τρία παιδιά, ένα κοπάδι και πολλή αγάπη – μια συνάντηση με έναν αληθινό άνθρωπο, από αυτούς που σπάνια βρίσκεις σήμερα.
Του Συμεών Παύλοφ, ειδικού απεσταλμένου της Top Presa
Καθόταν δίπλα σε ένα παλιό τραπεζάκι, ακουμπισμένος στο χρόνο και την ελπίδα. Ο ήλιος φώτιζε το πρόσωπό του, που δεν αναζητούσε ούτε δόξα ούτε οίκτο. Ο Μπάι Σπας Σεντιάνκοφ από το ροδοπικό χωριό Στίκαλ – ένα όνομα που δεν θα συναντήσεις στα σχολικά βιβλία, αλλά θα έπρεπε.
Στην αυτοσχέδια αγορά της Σίροκα Λάκα, δεν πουλούσε απλώς τυρί, βούτυρο και ξινόγαλο. Πρόσφερε ένα κομμάτι του εαυτού του, της δουλειάς του, από μια Βουλγαρία που δεν βρίσκεται στο TikTok, αλλά στην καρδιά.
Συνέντευξη με τον ίδιο τον Μπάι Σπας Σεντιάνκοφ – έναν άνθρωπο από «τη ράτσα του βοσκού»
– Μπάι Σπας, πώς κυλά η μέρα σου σήμερα;
– Όπως κάθε μέρα, παιδί μου. Σηκώνομαι, πάω στο μαντρί, μετά στο χωράφι, μετά στα ζωντανά. Όποιος πιάστηκε με πρόβατα, δεν μένει ορφανός, αλλά ούτε βρίσκει ησυχία. Μα είναι όμορφο, μα τον Θεό.
– Πόσα χρόνια είσαι έτσι;
– Πάνω από πενήντα. Όταν άρχισαν να μου φυτρώνουν μουστάκια, ο πατέρας μου μου έδωσε τη γκλίτσα. Από τότε – σκληρά. Δεν παραπονέθηκα ποτέ. Αν ο Θεός μου έδωσε χέρια, σημαίνει ότι είναι για δουλειά, όχι για παράκληση.
– Και τα παιδιά; – Τρία.
Όλα μεγαλωμένα με αυτά τα χέρια. Η γυναίκα ήταν το φως στο σπίτι, αλλά έφυγε πριν από καιρό. Από τότε μόνος, αλλά όχι μοναχικός. Έχω το κοπάδι μου, έχω το βουνό μου. Και ανθρώπους σαν εσένα – που δεν ξεχνούν.
– Τι σε βαραίνει περισσότερο σήμερα;
– Όχι ότι κάτι με βαραίνει, αλλά με στενοχωρεί που οι νέοι ξέχασαν να αγγίζουν τη γη. Όλα είναι στο τηλέφωνό τους, και η ψυχή τους – σε παύση. Ενώ η φύση μας ταΐζει, όχι το διαδίκτυο.
– Αν μπορούσες να πεις κάτι στους νέους, τι θα ήταν;
– Να μάθουν να αγαπούν. Τη γη, τον άνθρωπο, τη δουλειά. Δεν κλέβεται η τιμή, δεν αγοράζεται η αξιοπρέπεια. Η ζωή χτίζεται με τα χέρια, όχι με τους αγκώνες!
– Έχεις ακόμα κάποιο όνειρο;
– Έχω! Να ζήσω τη μέρα που κάποιος θα πει: «Θα γυρίσω στο χωριό! Θα βλέπω ζώα, θα σπέρνω κήπο και θα χαμογελώ ειλικρινά.» Δεν έχω χάσει την ελπίδα, όχι, ακόμα όχι.
Κάθισα δίπλα του. Μου έβαλε ένα ποτήρι αϊράν από ένα μπουκάλι χωρίς ετικέτα – το πιο νόστιμο που έχω πιει. Όχι επειδή ήταν κρύο, αλλά επειδή ήταν ειλικρινές. Αυτός ήταν ο Μπάι Σπας Σεντιάνκοφ – όχι ήρωας από μυθιστόρημα, αλλά ήρωας από τη ζωή. Αληθινός. Ροδοπίτης. Βούλγαρος. Και όταν έφυγα, μου είπε σιγανά:
– Να μεταδώσεις, παιδί μου… Ότι είμαστε ακόμα εδώ. Και δεν θα κουνηθούμε, όσο υπάρχει ήλιος πάνω από τη Ροδόπη.
Χαιρετίσματα από τον Μπάι Σπας σε όλους όσους δεν ξέχασαν τις ρίζες τους. Η Top Presa μεταδίδει το μήνυμα.
Be the first to leave a review.
