Στα χνάρια του παρελθόντος στην καταπράσινη καρδιά του Γκότσε Ντέλτσεφ: Η ιστορία του δημοτικού πάρκου
-
- май 17, 2025
Τι θα ήταν η πόλη Γκότσε Ντέλτσεφ χωρίς το πάρκο της, χωρίς αυτά τα σχεδόν 60 στρέμματα από κωνοφόρα και πλατύφυλλα δέντρα, θάμνους, λουλούδια, χωρίς το σιντριβάνι, τη λίμνη, την πέργκολα… που έχουν προ πολλού γίνει εμβληματικά και έχουν μείνει στη μνήμη γενεών; Όχι, καλύτερα να μην θέσουμε μια τέτοια ερώτηση, γιατί το πάρκο είναι… η καρδιά αυτής της πόλης.
Το δημοτικό πάρκο στο Γκότσε Ντέλτσεφ είναι ένα από τα πιο αγαπημένα και όμορφα μέρη για αναψυχή και περίπατο. Με την πλούσια ιστορία και την μοναδική του ατμόσφαιρα, προσελκύει κατοίκους και επισκέπτες της πόλης όλο το χρόνο.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο γύρω από τη δημιουργία αυτού του αξιόλογου πάρκου είναι ότι υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την αρχή του, καθεμία από τις οποίες φέρει τη δική της γοητεία και ιστορική αξία. Σύμφωνα με μία από αυτές, που είναι αγαπητή στις καρδιές πολλών ντόπιων του Νευροκόπι (η παλιά ονομασία του Γκότσε Ντέλτσεφ), η δημιουργία του δημοτικού πάρκου έγινε με την ευκαιρία της χαρούμενης γέννησης του Πρίγκιπα Συμεών Τούρνοβσκι. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, σύμφωνα με τα λόγια αυτών των παλαιών κατοίκων, το πάρκο έφερε το όνομα „Πρίγκιπας Συμεών Τούρνοβσκι“ και ήταν αφιερωμένο σε αυτό το αξιομνημόνευτο γεγονός.
Αρχειακές φωτογραφίες, αληθινοί θησαυροί του παρελθόντος, μαρτυρούν τα πρώτα χρόνια του πάρκου. Κοιτάζοντας αυτές τις ανεκτίμητες εικόνες, κάποιοι θα αναγνωρίσουν μέρη και λεπτομέρειες που δεν υπάρχουν πια – όπως η βρύση που κάποτε βρισκόταν στην είσοδο του παλιού δημοτικού πάρκου, σφραγισμένη για πάντα σε αυτή τη μαυρόασπρη μαγεία. Αυτές οι γλυκές ασπρόμαυρες φωτογραφίες σίγουρα ξυπνούν πολλές αναμνήσεις για γενιές κατοίκων του Νευροκόπι.
Μερικοί από αυτούς μέχρι και σήμερα κρατούν κιτρινισμένες καρτ ποστάλ από τη δημιουργία του πάρκου, επιβεβαιώνοντας την ανάμνηση της αφιέρωσής του στον Πρίγκιπα Συμεών Τούρνοβσκι. Μια άλλη εκδοχή, που υποστηρίζεται από ιστορικές πηγές, συνδέει τη δημιουργία του πάρκου με την διορατική διαχείριση του δημάρχου Νίκολα Ατανάσοφ κατά την περίοδο 1926 – 1932.
Η επιχειρηματικότητα και το όραμά του οδήγησαν στον σχεδιασμό του πάρκου κατά το τσεχικό πρότυπο, μαρτυρία της επιδίωξης για ευρωπαϊκά πρότυπα και αισθητική αναβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος. Τότε ακριβώς διαμορφώθηκε το παλιό τμήμα του πάρκου, εντυπωσιακό με την κλασική γεωμετρική του δομή και τις λεωφόρους, φυτεμένες με διάφορα είδη δέντρων, που προσφέρουν δροσιά και ομορφιά.
Η επέκταση του πάρκου κατά την περίοδο 1959 – 1961 ήταν ένα άλλο σημαντικό βήμα στην ανάπτυξή του. Μέσω της ένωσης παλιών και νέων περιοχών, σε στυλ τοπίου με περισσότερους ανοιχτούς χώρους, το πάρκο απέκτησε τη σημερινή του αρμονική ολότητα. Ο επιδέξιος συνδυασμός των δύο στυλ δημιουργεί έναν μοναδικό χώρο που προσφέρει διαφορετικές εμπειρίες κατά τη διάρκεια των διαφόρων εποχών – σκιά και δροσιά το καλοκαίρι και ηλιόλουστα μέρη για απόλαυση το χειμώνα.
Πολλοί άνθρωποι συνέδεσαν τη ζωή τους με την κατασκευή και τη συντήρηση του πάρκου. Ένας από τους πρώτους ήταν ο Ηλίας Χαριζάνοφ – ένας έμπειρος κηπουρός που δημιούργησε ένα θερμοκήπιο για την καλλιέργεια φυτευτικού υλικού. Ο Πέταρ Χατζηδημητκόφ, ο οποίος ολοκλήρωσε ένα διετές μάθημα ανθοκομίας και πάρκων στην Φιλιππούπολη, αφιέρωσε επίσης τη ζωή του στο πάρκο. Έθεσε την εργασία εδώ σε επιστημονικές βάσεις. Στη νεότερη εποχή, ο μηχανικός Τόντορ Στεφάνοφ συνέβαλε τα μέγιστα στην ανακαίνιση του πάρκου. Πολύτιμη ήταν και η βοήθεια που προσέφερε ο δασοπόνος μηχανικός Μανόλ Κρίστεφ. Σταδιακά, το πάρκο αναβαθμιζόταν όλο και περισσότερο. Στη δεκαετία του ’30, με πρωτοβουλία του τότε δημάρχου Μπόρις Τσαντζίεφ, καρπός της μετανάστευσής του στη Γαλλία, χτίστηκε μια ξύλινη πέργκολα στο κέντρο του παλιού τμήματος. Κάθε Κυριακή απόγευμα, η φιλαρμονική έδινε συναυλία εδώ, και οι νέοι χόρευαν στην νεόκτιστη πίστα χορού.
Το 1936, κατά μήκος της κεντρικής λεωφόρου, τοποθετήθηκε μια προτομή – μνημείο του Πέγιο Γιάβοροφ – του πρώτου δημάρχου της πόλης. Η κατασκευή είναι από γρανίτη και ανήκει στον Αρμένιο γλύπτη Κιρκόρ Αχαρονιάν. Στις αρχές της δεκαετίας του ’40 κατασκευάστηκε ένα σιντριβάνι, και στη δεκαετία του ’50 τοποθετήθηκαν σιδερένιες πύλες εισόδου. Κατά την επέκταση του πάρκου δημιουργήθηκε μια λίμνη. Για δεκαετίες, τα φυτά στο πάρκο αρδεύονταν από το παλιό υδραγωγείο της πόλης με έναν πρωτόγονο τρόπο – με βαρέλια και λάστιχα. Το 1977 κατασκευάστηκε ένα αυτόνομο αρδευτικό σύστημα. Εκείνη την εποχή δημιουργήθηκαν παιδικές χαρές, ένας ινδιάνικος οικισμός· οι λεωφόροι ασφαλτοστρώθηκαν και οι είσοδοι ανακαινίστηκαν.
Το επιστέγασμα της αναβάθμισης του δημοτικού πάρκου ήταν το έργο „Βελτίωση της οδικής και πάρκου υποδομής στην πόλη Γκότσε Ντέλτσεφ – αποκατάσταση 25 οδών και χώρων πρασίνου“ που υλοποιήθηκε μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος „Περιφερειακή Ανάπτυξη“, 2007 – 2013.
Φυσικά, ό,τι έχει γίνει πρέπει να συντηρηθεί. Ο Δήμος διαθέτει κονδύλια τόσο για αυτόν τον σκοπό όσο και για την φύλαξη του πάρκου. Και υπάρχουν δυσκολίες κάθε είδους, αρχής γενομένης από τις καρακάξες που τρώνε τις φωλιές των ωδικών πτηνών, και την κάμπια των πεύκων που οδηγεί στην καταστροφή των ειδών δέντρων, και φτάνοντας μέχρι τις εκδηλώσεις αδίστακτων πολιτών. Απαραίτητη είναι η φροντίδα για ψεκασμό, λίπανση, κούρεμα.
Δίπλα στα παλιά δέντρα, που είναι άνω των 70 ετών, φυτεύονται νέα. Καλλιεργούνται και νέα είδη φυτών – για παράδειγμα, ιαπωνική κερασιά, που δημιούργησε μαζί με τις νεοφυτεμένες 20 ροζές μια πολύχρωμη λεωφόρο από δέντρα. Με πρωτοβουλία πολιτών διαμορφώθηκαν οι δύο κύκλοι μπροστά από την κεντρική είσοδο, που ευχαριστούν με τα κυπαρίσσια και τα λουλούδια γύρω τους.
Η υλοποίηση αυτού του έργου άλλαξε ριζικά την όψη του Γκότσε Ντέλτσεφ. Ανοίγοντας φιλόξενα τις πύλες του από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, το πάρκο μάς υποδέχεται με την αμετάβλητη γοητεία του, με στοργή και τρυφερότητα. Συνδυάζοντας το πράσινο των δέντρων με την ποικιλία των χρωμάτων των λουλουδιών, τον θόρυβο του τρεχούμενου νερού με το τραγούδι των πουλιών, είναι ο πλούτος με τον οποίο υπερηφανευόμαστε.
Be the first to leave a review.
