Η μέρα που ο ουρανός και η γη συναντήθηκαν – η 16η Νοεμβρίου του Μητροπολίτη Ναθαναήλ

Στις 16 Νοεμβρίου ο ουρανός πάνω από το Νευροκόπι είναι πάντα πιο ήσυχος. Είναι η μέρα που γεννήθηκε και η μέρα που αναχώρησε από αυτόν τον κόσμο ο Μητροπολίτης Ναθαναήλ. Η μέρα που ο Θεός πήρε κοντά Του τον άνθρωπο που Του υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή χωρίς φόβο, χωρίς επίδειξη, χωρίς ψέμα.

Ήρθε από το μικρό χωριό Κοπρίβλεν, γιος απλών ανθρώπων, αλλά με ψυχή φτιαγμένη για διακονία. Από μικρό παιδί μπήκε στη Μονή Τρογιάνου, όχι για φιλοδοξία, αλλά γιατί η καρδιά του δεν μπορούσε χωρίς τον Θεό. Όταν εκάρη μοναχός, έλαβε το όνομα Ναθαναήλ – όνομα αποστόλου, μέσα στο οποίο δεν υπάρχει δόλος. Έτσι τον θυμούνται όλοι – ακέραιο, ειλικρινή, ταπεινό.

Ως Μητροπολίτης Νευροκοπίου φόρεσε το ράσο όχι σαν στολή, αλλά σαν σταυρό. Δεν γνώριζε συμβιβασμούς, δεν ανεχόταν κολακείες. Έλεγε την αλήθεια όπως την έβλεπε. Στα μάτια του υπήρχε επιείκεια, στα λόγια του βάρος, στη σιωπή του πίστη.

Στα δύσκολα χρόνια, όταν η Εκκλησία δοκιμαζόταν ανάμεσα στην επιρροή και στην αλήθεια, ο Ναθαναήλ έμεινε ακλόνητος. Δεν άφησε την πολιτική να μπει στο ιερό. Ήταν ποιμένας, όχι γραφειοκράτης. Δεν ζητούσε εξουσία, αλλά καθαρότητα. Πολλές φορές αυτό του κόστισε μοναξιά, αλλά δεν υποχώρησε.

Στις 16 Νοεμβρίου 2013 ο Κύριος τον κάλεσε κοντά Του. Ήταν ακριβώς η ημέρα των γενεθλίων του – η 61η. Λίγοι άνθρωποι έχουν τέτοιο τέλος, να φεύγουν την ίδια μέρα που ήρθαν στη ζωή. Ο κύκλος έκλεισε. Η γη έχασε έναν ποιμένα, ο ουρανός κέρδισε έναν δίκαιο.

Σήμερα συμπληρώνονται 12 χρόνια από εκείνη τη μέρα. Κάθε κερί που ανάβει στον καθεδρικό φέρει ένα κομμάτι από τη φωνή του. Κάθε λειτουργία θυμίζει εκείνον που μπορούσε να είναι και αυστηρός και πατρικός. Που δεν ζητούσε υποταγή, αλλά πίστη.

Ο Μητροπολίτης Ναθαναήλ δεν άφησε πλούτη πίσω του. Άφησε εμπιστοσύνη. Και το παράδειγμα ότι η αγιοσύνη δεν αποδεικνύεται με λόγια, αλλά βιώνεται.

Ας τον κρατήσουμε ζωντανό στη μνήμη μας. Γιατί όσο τον θυμόμαστε, το Νευροκόπι θα έχει τον δικό του πνευματικό στύλο.
Στις 16 Νοεμβρίου δεν πενθούμε. Ευχαριστούμε.