Το φόρεμα της καλοσύνης
-
- май 27, 2025
Πώς ένα κορίτσι από το Σίμιτλι έκανε τον χορό αποφοίτησης αξέχαστο για ένα μοναχικό αγόρι
Στο Μπλαγκόεβγκραντ, ο ήλιος έδυε αργά, απαλά, σαν να υποκλινόταν στη νιότη, την ομορφιά και το συναίσθημα των παρελάσεων αποφοίτων. Πολύχρωμα φορέματα, φλας από κινητά, γέλια και ενθουσιασμός – η πόλη ήταν βυθισμένη στη γιορτή.
Η Ανέλια Μούρτζοβα ήταν ανάμεσα στο κοινό. Μαθήτρια της ενάτης τάξης (σ.σ. αντιστοιχεί περίπου στην Α’ Λυκείου) στο Γλωσσικό Γυμνάσιο, είχε έρθει να υποστηρίξει φίλους. Με ένα όμορφο, αλλά απλό φόρεμα, χωρίς υπερβολικά αξεσουάρ, με ένα χαμόγελο που πρόδιδε μια καλή καρδιά.
Ενώ παρακολουθούσε την παρέλαση, το βλέμμα της έπεσε πάνω σε ένα αγόρι που περπατούσε τελευταίο. Μόνο του. Χωρίς συνοδό δίπλα του. Χωρίς ένα χέρι να κρατηθεί. Χωρίς ένα κοινό χαμόγελο. Δεν δίστασε. Δεν αναρωτήθηκε „πρέπει;“, δεν περίμενε κάποιο παράδειγμα.
Απλά πήγε. Με μια καρδιά πιο λαμπερή από οποιοδήποτε βραδινό φόρεμα. Γιατί η καλοσύνη δεν φοριέται – εκπέμπεται. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Αλεξάνταρ από το Μαθηματικό Γυμνάσιο δεν ήταν πια μόνος. Δίπλα του περπατούσε η Ανέλια – σίγουρη, λαμπερή, καλή. Μια μικρή χειρονομία που έκανε τη βραδιά του μεγάλη.
Συνέντευξη με την Ανέλια:
– Ανέλια, πώς ένιωσες εκείνη τη στιγμή; – Απλά ήξερα ότι έπρεπε να το κάνω. Είδα ότι ήταν μόνος και δεν μου φάνηκε σωστό. Όλοι αξίζουν να έχουν έναν σύντροφο σε αυτή τη σημαντική στιγμή. –
Τον γνώριζες πριν; – Όχι, δεν τον είχαμε συναντήσει ποτέ. Αλλά αυτό δεν είχε σημασία. Δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε κάποιον για να του κάνουμε καλό.
– Πώς αντέδρασε αυτός; – Έμεινε έκπληκτος, αλλά ευγνώμων. Με ευχαρίστησε – με λόγια, αλλά και με το βλέμμα του. Μερικές φορές αυτό είναι αρκετό.
– Και εσύ πώς ένιωσες μετά; – Ευτυχισμένη. Όχι λόγω της προσοχής, αλλά επειδή ήξερα ότι είχα κάνει κάτι καλό. Μικρό, αλλά σημαντικό.
– Τι θα έλεγες στους ανθρώπους που θα ακούσουν την ιστορία σου; – Να είστε καλοί. Ο καθένας μπορεί να είναι το „την τελευταία στιγμή“ κάποιου. Και μερικές φορές ακριβώς αυτή η στιγμή μένει για πάντα.
Στο Μπλαγκόεβγκραντ εκείνη τη βραδιά δεν παρέλασαν μόνο απόφοιτοι. Παρέλασαν καρδιές. Και η πιο δυνατή, η πιο όμορφη, ήταν αυτή της Ανέλιας.
Τι είναι ο „Αбитуриентски бал“ (Αποχαιρετιστήριος Χορός Αποφοίτησης) στη Βουλγαρία;
Στη Βουλγαρία, ο „Αбитуриентски бал“ (διαβάζεται „Αμπιτουριέντσκι μπαλ“) είναι ο χορός αποφοίτησης που διοργανώνεται κάθε χρόνο για τους μαθητές που ολοκληρώνουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δηλαδή το Λύκειο (το αντίστοιχο των τριών τάξεων του ελληνικού Λυκείου). Είναι μια πολύ σημαντική και καθιερωμένη παράδοση, που σηματοδοτεί το τέλος της σχολικής ζωής και την είσοδο των νέων στην ενηλικίωση.
Οι μαθητές, ντυμένοι με επίσημα ρούχα (κοστούμια και φορέματα, συχνά πολύ εντυπωσιακά), συγκεντρώνονται, συνήθως σε κεντρικά σημεία της πόλης, και παρελαύνουν ή κάνουν μια επίσημη είσοδο σε κάποιο ξενοδοχείο ή εστιατόριο όπου θα γίνει ο χορός. Γιορτάζουν με τους συμμαθητές και τους καθηγητές τους, χορεύουν και δημιουργούν αναμνήσεις από αυτή τη μεταβατική περίοδο της ζωής τους- το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας νέας.
Be the first to leave a review.
